مسابقات تنیس ویمبلدون
مسابقات تنیس ویمبلدون را می‌توان قدیمی‌ترین و در عین حال معتبرترین تورنمنت تنیس جهان نامید. این مسابقات هر سال از دوشنبه پایانی ماه ژوئن تا اولین تعطیلات آخر هفته ماه ژوئیه در حاشیه جنوب غربی لندن و روی زمین چمن برگزار می‌شود.
آن‌چه ویمبلدون را از دیگر مسابقات تنیس دنیا متمایز می‌سازد، سنت‌های قدیمی و شکل خاصی است که همچنان حفظ شده است. برای مثال ۹۰ درصد لباس ورزشکاران باید به رنگ سفید باشد و تماشگران نیز می‌بایست بر اساس سنتی قدیمی با خود توت‌فرنگی و خامه همراه داشته باشند تا هنگام قطع بازی به دلیل باران، حوصله‌شان سر نرود.
باشگاه کراکت و تنیس روی چمن انگلستان عهده‌دار برگزاری این بازی‌ها است. تاریخ تأسیس این باشگاه در سال ۱۸۶۸ بوده‌است و بر همین اساس آنها در سال ۱۸۷۰ اولین دوره بازی‌های کریکت را که در این منطقه محبوبیت فراوانی داشته برگزار کرده‌اند. اما بعد از چند سال بخش تنیس هم به فعالیت‌های باشگاه اضافه شد و کار به آنجا رسید که چند سال بعد نام کراکت (شکلی از ورزش کریکت) از نام اصلی باشگاه حذف شد ولی در سال ۱۸۸۹ و برای گرامیداشت ورزش سنتی اهالی ویمبلدون، دوباره کراکت به نام باشگاه اضافه شد و امروزه نام اصلی آن به همین صورت در همه جا شناخته می‌شود.
اولین قهرمان ویمبلدون (۱۸۷۷) “اسپنسر گور” بود که با پیروزی بر “ویلیام مارشال” جام قهرمانی را به دست آورد. اولین قهرمان زن هم “مود واتسون” بود که در سال ۱۸۸۴ و با پیروزی بر “لیلیام واتسون” به جام ویمبلدون رسید.
اولین دوره ویمبلدون در زمینی در نزدیکی ورپل رود ویمبلدون برگزار شد و فقط بخش مردان برای آن برنامه ریزی شده بود. رقابتهای انفرادی زنان در سال ۱۸۸۴ و بازی‌های دوبل مردان هم در همان سال به ویمبلدون افزوده شد. از سال ۱۹۱۰ هم خارجی‌ها اجازه شرکت در مسابقات را یافتند.
در سال ۱۹۱۳ هم بخش‌های دونفره زنان و دونفره مختلط را به ویمبلدون اضافه کردند و در سال ۱۹۲۲ بود که بازی‌ها را به مکان فعلی‌اش در نزدیکی‌های چرچ رود منتقل کردند. در سال ۱۹۳۷ برای اولین بار این مسابقات از تلویزیون پخش شد.
مجموعه باشگاه در حال حاضر دارای ۱۹ زمین تنیس است که استادیوم اصلی که محل برگزاری مسابقات فینال یک نفره و دوبل است هم شامل آن است. این مجموعه زیبای ۱۴ هزار نفری که حتی ۱۵ هزار تماشاچی را هم می‌تواند در خود جای دهد با چمنی زیبا پوشیده شده که معمولاً طی ماه‌های مه تا سپتامبر قابل استفاده‌است.
مسؤولان مجموعه با توجه به ریزش باران که مشتری پر و پا قرص رویدادهای برگزار شده در طول سالیان سال بوده تصمیم گرفتند تا فکری به حال این مشکل کنند و در نتیجه سقف قابل حرکتی طراحی شد که در سال ۲۰۰۹ مورد بهره برداری قرار گرفت. این سقف طی مدت ۱۰ دقیقه می‌تواند باز یا جمع شود.
زمین زیبای دیگری هم در این مجموعه وجود دارد که در سال ۱۹۹۷ ساخته شده و نام زمین شماره یک را بر آن نهاده‌اند. زمین یک قابلیت گنجایش ۱۱ هزار و پانصد نفر را دارد و برای میزبانی مسابقات جام دیویس هم از آن استفاده می‌شود. نکته جالب دیگر در مورد باشگاه تنیس ویمبلدون و مجموعه اش میزبانی رقابتهای تنیس المپیک است که امسال در این مجموعه زیبا و دیدنی برگزار خواهد شد.
امروزه مسابقات تنیس ویمبلدون در بخش انفرادی زنان و مردان، دوبل زنان و مردان، مسابقات مختلط و نیز مسابقات رده سنی جوانان برگزار می‌شود. مهم‌ترین دیدارها در زمین “سنتر کورت” و “سنتر کورت ۱” انجام می‌شود.
رکورددار قهرمانی در “چرچ رُد” تنیسور متولد جمهوری چک، و شهروند فعلی آمریکا، “مارتینا ناوراتیلووا” با ۹ قهرمانی بین سال‌های ۱۹۷۸ و ۱۹۹۰ است. در بین مردان، “پیت سمپراس” آمریکایی با هفتمین قهرمانی‌اش در سال ۲۰۰۰ به رکورد “ویلیام رنشاو” رسید که در دهه ۸۰ حاکم بی‌چون و چرای این تورنمنت بود.
طولانی‌ترین قهرمانی پی در پی نیز در بین زنان متعلق به “مارتینا ناوراتیلووا” با ۶ قهرمانی پیاپی از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۷، و در بین مردان، متعلق به “رنشاو”، او هم با شش قهرمانی از سال ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۶ است.
“بیورن بورگ” سوئدی هم با ۵ قهرانی متوالی بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰، هم رکورد “هیو داهرتی” است.
“ماریا شاراپووا” تنیسور روسی در سال ۲۰۰۴ و زمانی که تنها ۱۷ سال سن داشت با قهرمانی در همین رقابتهای تنیس ویمبلدون مشهور شد.
در ۸ ژوئیه سال ۲۰۰۷ “روجر فدرر” سوئیسی هم پنجمین قهرمانی پی در پی خود را کسب کرد. “پیت سمپراس” ۴ بار پشت سرهم بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۰ به قهرمانی در این تورنمنت دست یافت.
