تلسکوپ فضایی بزرگ «هابل» اخیرا یک سیاهچاله عظیم را که در حاشیه یک کهکشان بزرگ در حرکت است کشف کرده است.

موقعیت این سیاهچاله بسیار عجیب به نظر می رسد چون معمولا این حفره ها در مرکز کهکشانها قرار دارند و نه در حاشیه آنها. این نکته باعث شده که برخی از دانشمندان به این نتیجه برسند که احتمالا این حفره تاریک تنها بخش به جا مانده از کهکشانی است که در گذشته تجزیه شده است.

ابعاد این سیاهچاله که  HLX-۱ نامگذاری شده تقریبا بیست هزار برابر خورشید است و در فاصله ۵۰۰ میلیون سال نوری از کهکشان ESO۲۴۳-۴۹  قرار دارد.

تلسکوپ فضایی « هابل » ابتدا توده عظیمی از نور آبی رنگ و مملو از انرژی را که از این حفره تاریک متصاعد می شد تشخیص داد که دربرگیرنده حجم زیادی از گاز و غبار بود. اما در مرحله بعد دانشمندانی که اطلاعات ضبط شده توسط این تلسکوپ را بررسی کردند، وجود نور قرمز رنگ و سردتری را کشف کردند که قاعدتا نباید در یک چنین حفره ای وجود داشته باشد.

دانشمندان حدس می زنند که این نور قرمز رنگ به خاطر وجود ستاره های جوان تری با عمر تقریبی ۲۰۰ میلیون سال است که در مدار این حفره تاریک در حال گردش هستند. همین ستاره ها نکته کلیدی و مهم در تشخیص موقعیت تاریخی عجیب این حفره تاریک و عظیم الجثه است.

یکی از فرضیه های موجود معتقد است که احتمالا این حفره بزرگ در یک مقطعی به دور کهکشان همسایه خود در حال گردش بوده است. ولی تحت تاثیر تغییراتی که معمولا در فضا صورت می گیرد کهکشان های بزرگتر کهکشان های کوچک را می بلعند. بنابراین احتمالا کهکشان ESO بخش اعظم ستاره های این کهکشان را به خود جذب کرده و آنچه که از آن باقی مانده است فقط حفره تاریک و بزرگی است که امروزه توسط تلسکوپ «هابل» رصد شده است.

این سیاهچاله که HLX-۱ نامگذاری شده ممکن است به سرنوشت کهکشانی دچار شود که درگذشته بخشی از آن بوده و به مرور توسط کهکشان بزرگ و همجوار خود بلعیده شود. اما دانشمندان هنوز جزییات مربوط به مدار گردش این حفره بزرگ را تشخیص نداده اند. بنابراین ممکن است که این حفره تاریک و عظیم همچون تنها بازمانده از یک کهکشان نابود شده کماکان به گردش مستقل خود در مدار کهکشان همجوار ادامه دهد.